Kulak nezlesi, tıbbi literatürde "otitis media with effusion" olarak bilinen, orta kulakta yapışkan sıvının birikmesiyle karakterize edilen bir hastalıktır. Genellikle çocukluk döneminde görülmekle birlikte, özellikle iki yaşındaki çocuklarda daha yaygındır. Orta kulakta biriken yapışkan sıvı, timpanik membranın ve kemikçiklerin hareketini kısıtlayarak iletim tipi işitme kaybına neden olabilir. Bu işitme kaybı çoğu zaman hafif düzeyde olup, gözden kaçırılabilir. Çocuğun televizyonu yakından veya yüksek sesle dinlemesi, okulda arka sıralarda duyamaması gibi belirtilerle kendini gösterebilir.

Gereken zaman içinde kulak nezlesi sorununun kontrol altına alınmaması durumunda, çocuklarda ciddi işitme kayıplarına ve kulak akıntılarına neden olabilir. Bu durumda tedavi süresi uzar ve daha karmaşık hale gelir. Erken dönemlerde uygulanan tedavi ile sorun kısa sürede çözülebilir. Böylelikle hastanın yaşadığı şikayetler azalır ve hasta rahatlar.

Kulak nezlesinin tedavisinde en yaygın yöntemlerden biri, kulağa havalandırma tüpü takılmasıdır. Bu yöntem, dramatik bir biçimde uygulanıyor olsa da, %80'lik bir başarı oranına sahiptir ve bu nedenle tercih edilir. Kulağa takılan küçük havalandırma tüpleri ile yüksek oranda bu sorun ortadan kaldırılabilir; ancak %20'lik bir ihtimalle tekrar edebilir. Bu durumda hastaya tekrar kulak tüpü takılır, ancak bu da fayda sağlamazsa cerrahi müdahale gerekebilir.

Kulak nezlesinin belirtileri şunlardır:

Kulak nezlesini önlemek için alınabilecek bazı tedbirler bulunmaktadır:

Kulak nezlesi, özellikle çocuklarda sıkça görülen ve erken teşhis ile tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Belirtileri dikkate alarak ve önleyici tedbirler alarak, bu hastalığın olumsuz etkilerinden korunmak mümkündür. Tedavi yöntemleri arasında havalandırma tüpü uygulaması en yaygın olanıdır ve yüksek başarı oranına sahiptir. Ancak, tedavi sürecinin başarısı için erken teşhis büyük önem taşır.